T.C. İÇİŞLERİ BAKANLIĞI
WEB SİTESİ GİZLİLİK VE ÇEREZ POLİTİKASI
Web sitemizi ziyaret edenlerin kişisel verilerini 6698 sayılı Kişisel Verilerin Korunması Kanunu uyarınca işlemekte ve gizliliğini korumaktayız. Bu Web Sitesi Gizlilik ve Çerez Politikası ile ziyaretçilerin kişisel verilerinin işlenmesi, çerez politikası ve internet sitesi gizlilik ilkeleri belirlenmektedir.
Çerezler (cookies), küçük bilgileri saklayan küçük metin dosyalarıdır. Çerezler, ziyaret ettiğiniz internet siteleri tarafından, tarayıcılar aracılığıyla cihazınıza veya ağ sunucusuna depolanır. İnternet sitesi tarayıcınıza yüklendiğinde çerezler cihazınızda saklanır. Çerezler, internet sitesinin düzgün çalışmasını, daha güvenli hale getirilmesini, daha iyi kullanıcı deneyimi sunmasını sağlar. Oturum ve yerel depolama alanları da çerezlerle aynı amaç için kullanılır. İnternet sitemizde çerez bulunmamakta, oturum ve yerel depolama alanları çalışmaktadır.
Web sitemizin ziyaretçiler tarafından en verimli şekilde faydalanılması için çerezler kullanılmaktadır. Çerezler tercih edilmemesi halinde tarayıcı ayarlarından silinebilir ya da engellenebilir. Ancak bu web sitemizin performansını olumsuz etkileyebilir. Ziyaretçi tarayıcıdan çerez ayarlarını değiştirmediği sürece bu sitede çerez kullanımını kabul ettiği varsayılır.
Web sitemizi ziyaret etmeniz dolayısıyla elde edilen kişisel verileriniz aşağıda sıralanan amaçlarla T.C. İçişleri Bakanlığı tarafından Kanun’un 5. ve 6. maddelerine uygun olarak işlenmektedir:
Web sitemizi ziyaret etmeniz dolayısıyla elde edilen kişisel verileriniz, kişisel verilerinizin işlenme amaçları doğrultusunda, iş ortaklarımıza, tedarikçilerimize kanunen yetkili kamu kurumlarına ve özel kişilere Kanun’un 8. ve 9. maddelerinde belirtilen kişisel veri işleme şartları ve amaçları kapsamında aktarılabilmektedir.
Çerezler, ziyaret edilen internet siteleri tarafından tarayıcılar aracılığıyla cihaza veya ağ sunucusuna depolanan küçük metin dosyalarıdır. Web sitemiz ziyaret edildiğinde, kişisel verilerin saklanması için herhangi bir çerez kullanılmamaktadır.
Web sitemiz birinci ve üçüncü taraf çerezleri kullanır. Birinci taraf çerezleri çoğunlukla web sitesinin doğru şekilde çalışması için gereklidir, kişisel verilerinizi tutmazlar. Üçüncü taraf çerezleri, web sitemizin performansını, etkileşimini, güvenliğini, reklamları ve sonucunda daha iyi bir hizmet sunmak için kullanılır. Kullanıcı deneyimi ve web sitemizle gelecekteki etkileşimleri hızlandırmaya yardımcı olur. Bu kapsamda çerezler;
İşlevsel: Bunlar, web sitemizdeki bazı önemli olmayan işlevlere yardımcı olan çerezlerdir. Bu işlevler arasında videolar gibi içerik yerleştirme veya web sitesindeki içerikleri sosyal medya platformlarında paylaşma yer alır.
Oturum Çerezleri (Session Cookies) |
Oturum çerezleri ziyaretçilerimizin web sitemizi ziyaretleri süresince kullanılan, tarayıcı kapatıldıktan sonra silinen geçici çerezlerdir. Amacı ziyaretiniz süresince İnternet Sitesinin düzgün bir biçimde çalışmasının teminini sağlamaktır. |
Web sitemizde çerez kullanılmasının başlıca amaçları aşağıda sıralanmaktadır:
Farklı tarayıcılar web siteleri tarafından kullanılan çerezleri engellemek ve silmek için farklı yöntemler sunar. Çerezleri engellemek / silmek için tarayıcı ayarları değiştirilmelidir. Tanımlama bilgilerinin nasıl yönetileceği ve silineceği hakkında daha fazla bilgi edinmek için www.allaboutcookies.org adresi ziyaret edilebilir. Ziyaretçi, tarayıcı ayarlarını değiştirerek çerezlere ilişkin tercihlerini kişiselleştirme imkânına sahiptir.
Kanunun ilgili kişinin haklarını düzenleyen 11 inci maddesi kapsamındaki talepleri, Politika’da düzenlendiği şekilde, ayrıntısını Bakanlığımıza ileterek yapabilir. Talebin niteliğine göre en kısa sürede ve en geç otuz gün içinde başvuruları ücretsiz olarak sonuçlandırılır; ancak işlemin ayrıca bir maliyet gerektirmesi halinde Kişisel Verileri Koruma Kurulu tarafından belirlenecek tarifeye göre ücret talep edilebilir.
A) TARİHİ VE COĞRAFİ YAPI:
1998 Tarihinde İngiliz Arkeolog Dr.Royer MATHEWS
başkanlığındaki bir ekip tarafından Ovacık ve Eskipazar yerleşimlerinde
yapılan, arkeolojik yüzey araştırma sonuçlarına göre: bu yörede ki en
eski yerleşik hayat, erken bronz (Tunç) devrinde başlamaktadır.
Bölge, (Antik devirde) tarihçi Homeros'un İlyada Destanında
Paplagonya olarak geçmektedir. Yörede sırası ile Hititler, Frigler,
dolaylı yoldan Lidyalılar, Persler, Helenistik Krallıklar (Pondlar),
Romalılar, Selçuklular, Çobanogullari, Candaroğulları ve Osmanlılar
egemenlik kurmuşlardır.
Safranbolu Kalesinin (Bugün eski Hükümet Konağının bulunduğu tepe)
Selçuklu Sultanı II.Kılıç Arslan'ın oğlu Ankara Meliki Muhittin Mesut
tarafından 1196 yılında Türklerin kesin egemenliğine alındığı
bilinmektedir.
Candaroğlu Süleyman Paşa Safranbolu'yu 1326 yılında kendi egemenlik
sahasına katmıştır. 1332 Yılında Safranbolu'yu ziyaret eden İbn Batuta
şehrin o günkü durumu ile ilgili ayrıntılı bilgiler vermektedir.
Safranbolu'nun Osmanlılar tarafından ilk olarak alınışı muhtemelen
1354 yılında Osmanlı Sultanı Orhan Bey'in oğlu Rumeli Fatihi olarak
bilinen Şehzade Gazi Süleyman Paşa tarafından gerçekleştirilmiştir. Bu
tarihten sonra Safranbolu yine Osmanlılar ile Candaroğulları arasında
yer değişmiştir
1.Mehmet'in (Çelebi Sultan Mehmet) Osmanlı birliğini yeniden
sağlamasının ardından, 1416 yılında Osmanlı Ordusu Candaroğulları
Beyliği'nin üzerine yürümüş ve bu seferde Safranbolu yeniden Osmanlı
ülkesine katılmıştır.
Osmanlı döneminde Safranbolu iki kazadan meydana gelmektedir. Birincisi merkezde bulunan 'Medine-i Taraklı Borlu' diğeri bugünkü Yörük Köyünde bulunan 'Yörükan-i Taraklı Borlu'dur'.
Önceleri Bolu Sancağına bağlı bu iki kaza sancağın lağvedilmesiyle
1694'de Bolu Sancağı biri Bolu, diğeride bağımsız Viranşehir Sancağı
olarak yeni bir idari yapıya kavuşturuldu. 1811 de bu iki sancak
kaldırılarak (2.Mahmut Döneminde) Viranşehir Sancağı kuruldu. Bu
sancağın merkezi Safranbolu idi.
1870 Yılında Osmanlı'da idari yapı yeniden düzenlenmiş, Safranbolu
kaza yapılarak Kastamonu Sancağına bağlanmıştır. Aynı yıl İlçede
belediye kurulmuş ve ilk Belediye Başkanı Hacı Muhammet Ağa olmuştur.
1927 yılında İlçe Zonguldak'a bağlanmış, 1945 yılında Ulus Bucağı,
1953 yılında Eflani ve Karabük Bucakları ilçe haline getirilerek
Safranbolu'dan ayrılmışlardır. 1995 yılında Karabük'ün İl olması ile
birlikte Safranbolu Karabük'e bağlanmıştır.
Türklerden önce Safranbolu'nun THEDORAPOLİS ve DADYBRA olarak
adlandırıldığı, Türklerle birlikte yöreye ZALİFRE adının verildiği, bu
adın zamanla TARAKLIBORLU ve ZAĞFİRANBORLU olarak değiştiği
bilinmektedir. Bu adlardaki 'borlu' eki kaleli şehir anlamına gelen
BORGLU sözcüğünün değişmiş hali olup, latin kökenli şehir anlamındaki
'polis'ten farklıdır. İlçenin adı 1940'lara kadar ZAFRANBOLU, bu
tarihten sonra da son şekli ile SAFRANBOLU haline gelmiştir.
İlçede Osmanlı dönemine ilişkin çeşitli eserler bulunmaktadır. Bunlar
arasında Gazi Süleyman Paşa tarafından kiliseden camiye dönüştürüldüğü
sanılan ESKİ CAMİİ, Köprülü Mehmet Paşa tarafından 1662 yılında
ibadete açılan KÖPRÜLÜ CAMİİ, 1779 yılında yeniden yapıldığı bilinen
KAZDAĞLI CAMİİ, 1769'da Sadrazam İzzet Mehmet Paşa tarafından
yaptırılan İZZETPAŞA CAMİİ, 1640-1648 yıllarında Cinci Hoca tarafından
yaptırılan CİNCİ HANI, eski ve yeni hamamlar ile daha yakın zamanların
eseri olan Hükümet Konağı, Frengi Hastanesi, Tokatlı Su Kemeri ve
birçok çesme sayılabilir. İlçede ayrıca en eskisi 200 yıllık olduğu
tahmin edilen ahşap Türk Evleri bulunmaktadır. Bugün için ilçe'de 1457
eser koruma altındadır.
Safranbolu ilçe merkezi Batı Karadeniz Bölgesinin denizden kuş uçumu 65 km. iç kısmında yer almaktadır. İlçe kuzeyden başlayarak Ulus (BARTIN), Eflani (KARABÜK), Araç (KASTAMONU), Ovacık (KARABÜK) ve Karabük merkez ilçeleriyle çevrilidir.
İlçenin toplam yüzölçümü 1013 km2'dir.
İlçe coğrafi yapı bakımından engebelidir. İlçe merkezinin en alçak noktası 400 metre, en yüksek noktası 600 metre, bütün ilçenin ise en alçak noktası 300 metre en yüksek noktası 1750 metredir.
İlçenin akarsuları ARAÇ ÇAYI, SOĞANLI ÇAYI, OVACUMA DERESİ ve muhtelif derelerdir.
İlçenin iklimi İç Anadolu'nun karasal ikliminden de etkilenen ılıman
Karadeniz iklimidir. Yazlar ılık, kısmen sıcak ve yağmurlu, kışlar
serin, kısmen soğuk ve kar yağışlı geçer. En yüksek sıcaklık ortalaması
38 derece, en düşük sıcaklık ortalaması -10 derece, yıllık ortalama
yağmur 500 mm. ve yıllık ortalama karlı gün sayısı 35'dir. Bitki örtüsü
genel olarak ormandır. Ormanlar dışında parça parça tarım alanları yer
almaktadır.
B- NÜFUS DURUMU :
2009 yılı TUİK'in sonuçlarına göre ilçe merkezinin nüfusu 39.669, köyler nüfusu 11.419 ve ilçenin toplam nüfusu 51.088'dir.
İlçe merkezinde yaklaşık 17200 hane, köylerde yaklaşık 5.743 hane ve İlçede topam yaklaşık 22.943 hane bulunmaktadır. Buna göre bir haneye düşen ortalama nüfus 3' dür.
Okuma yazma çağındaki nüfusun % 93'ye yakın kısmı okur yazardır.
Halkın tümü müslümandır ve Türkçe konuşur. Etnik yapıda farklılıklar yoktur.
C) İDARİ DURUM :
İlçe 2 Belediye, 53 köy ve 27 mahalleden meydana gelmektedir. Merkez, ilçenin güney batısında bulunmakta, köyler ise merkezin doğusunda ve kuzeyinde yer almaktadır.
İlçe merkezini oluşturan Belediye dağınık bir yerleşim
olup 1700 hektar alan üzerindeki 20 mahalleden meydana gelmiştir. Bu
mahalleler 'Çarşı' diye anılan eski Safranbolu'da, Kıranköy mevkiinde
ve Bağlar Mevkiinde olmak üzere şehrin üç kesimde toplanmışlardır.
D) SOSYAL DURUM :
İlçe halkının sosyal yaşantısını en iyi yansıtan özellik bölgedeki evlerdir. Geniş, iki-üç katlı, 6-8 odalı, ahşap ve kerpiçten yapma evlerin mimarisi ülke içinde ve dışında SAFRANBOLU EVLERİ olarak ün yapmıştır
Safranbolu Evleri geleneksel özelliğini büyük ölçüde sürdürmüş ayrıca ilçe merkezinde ÇARŞI diye anılan ESKİ SAFRANBOLU bölümü orjinal dokusunu aynen korumuştur. Burada Osmanlı döneminin canlı ticaretini yansıtan hanlar, hamamlar, Yemeniciler Arastası, Demirciler Çarşısı ve Semerciler Çarşısı bulunmaktadır. İlçe merkezinin Kıranköy mevkiinde hızlı bir yeni yapılaşma yaşanmış olup buradaki evlerin çoğu kooperatiflerce yapılmış apartmanlardır. Şehrin daha yüksekteki Bağlar bölümünde de çoğu eski olan iki-üç katlı bahçeli evler bulunmaktadır.
İlçenin iş ve çalışma hayatı tarımsal faaliyetler,
işçilik-memurluk, sanayicilik, ticaret ve turizm üzerine kurulmuştur.
Karabük Demir-Çelik Fabrikasının kurulması yöre insanının büyük ölçüde
burada işçiliğe yönelmesine neden olmuştur. İlçede ticaret ve sanayi
fazlaca gelişmemiş olmakla birlikte yoğun nüfusun ihtiyaçlarını
karşılamaya yönelik olarak halkın bir bölümü de ticaret ve turizmle
uğraşmaktadır.
İlçede ülke genelinde olduğu gibi köyden kente göç yaşanmaktadır. Bu
göçün bir bölümü köylerden ilçe merkezine yönelik bir bölümü de ilçe
dışına yöneliktir.
İlçede 7 spor kulübü bulunmaktadır. Spor faaliyetleri için en önemli tesis, 500 kişi kapasiteli Kapalı Spor Salonu'dur.
Salon tüm müsabakaların yapılmasına uygundur. Ayrıca Gençlik ve Spor
Genel Müdürlüğüne ait seyirci tribünleri bulunan çim yüzeyli ve toprak
yüzeyli futbol sahası ile sentetik çim futbol sahası bulunmaktadır.